۱۳۹۹/۰۷/۲۴ ۰۴:۳۰
استخراج یا ماینینگ (mining) امری ضروری برای تأمین امنیت بلاک چین های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) می باشد. شرکت کنندگان با محاسبه هش از طریق تجهیزات خاص، می توانند امنیت شبکه های ارز دیجیتال را بدون نیاز به یک مرجع مرکزی تأمین کنند.
هنگامی که بیت کوین برای اولین بار در سال 2009 راه اندازی شد، هر فردی با یک رایانه معمولی می توانست استخراج ارزهای دیجیتال را انجام دهد و برای یافتن هش های معتبر در بلاک های بعدی به رقابت با سایر ماینرها بپردازد. از آنجایی که سختی استخراج در آن زمان بسیار پایین بود، ماینینگ به راحتی انجام می شد. علاوه بر این نرخ هش (hash rate) شبکه زیاد نبود. به این ترتیب، برای افزودن بلاک های جدید به بلاک چین به سخت افزار تخصصی نیاز نبود.
بدیهی است کامپیوترهایی که بیشترین هش را در هر ثانیه محاسبه می کنند، می توانند بلاک های بیشتری را استخراج کنند. این ویژگی باعث تغییری عمده در اکوسیستم ماینینگ شد. استخراج به یک مسابقه تسلیحاتی تبدیل شد و ماینرها برای ماندن در رقابت مجبور شدند که از دستگاه هایی با قدرت بالاتر بهره ببرند.
ماینرهای بیت کوین پس از آنکه از سخت افزارهای مختلف (CPU ها، GPU ها، FPGA ها)، برای استخراج استفاده کردند، به ASIC ها (مدارهای مجتمع با کاربرد خاص) روی آوردند. این دستگاه های ماینینگ به شما امکان نمی دهند که به وب گردی بپردازید یا عکس های خود را در فضای مجازی منتشر کنید.
همانطور که از نام آن پیداست، ASIC ها تنها برای انجام یک کار واحد ساخته شده اند: محاسبه هش. اما از آنجا که آنها به طور خاص برای این هدف طراحی شده اند، این کار را به طرز باورنکردنی و عجیبی انجام می دهند. در واقع، استفاده از انواع دیگر سخت افزارها برای استخراج بیت کوین کاملاً غیرمعمول شده است.
همچنین بخوانید: ماینینگ یا استخراج بیت کوین چیست و چگونه انجام می شود؟
سخت افزار مناسب تنها تا حدودی به شما در فرآیند استخراج کمک می کند. حتی اگر از چند دستگاه ASIC با قدرت بالا استفاده کنید، شما در اقیانوس استخراج بیت کوین مانند قطره ای هستید. احتمال اینکه یک بلاک را استخراج کنید بسیار ناچیز است، حتی اگر هزینه زیادی را صرف سخت افزار و برق مورد نیاز برای اجرای آن کرده باشید.
در این مورد هیچ ضمانتی وجود ندارد که چه زمانی پاداش بلاک دریافت کنید و حتی ممکن است هیچ پاداشی عایدتان نشود. اگر به دنبال درآمد ثابت هستید، شانس بیشتری در استخر استخراج (Mining Pool) خواهید داشت.
استخر استخراج یک گروه مشترک از ماینرهای ارز دیجیتال است که منابع محاسباتی خود را در شبکه با یکدیگر ترکیب می کنند. شرکت کنندگان در استخر استخراج، منحصرا از قدرت پردازش خود برای یافتن بلاک استفاده می کنند. اگر استخر در این تلاش ها موفق شود و پاداش ارز دیجیتال دریافت کند، استخر ماینینگ این پاداش ها را در میان شرکت کنندگان تقسیم می کند. این توزیع پاداش با توجه به نسبت قدرت پردازش یا کار هر فرد به کل گروه انجام می شود.
فرض کنید شما و نه شرکت کننده دیگر هر کدام 0.1٪ از کل قدرت هش شبکه را در اختیار دارید. این بدان معناست که به طور متوسط انتظار دارید از هر هزار بلاک، یک مورد را پیدا کنید. در حال حاضر تخمین زده شده که 144 بلاک در روز استخراج می شود. بنابراین با این شرایط احتمالاً هفته ای یک بلاک پیدا می کنید. توجه داشته باشید که این مثال خوشبینانه ترین حالت ممکن را بیان می کند.
با این حال، اگر این درآمد برای کسب سود کافی نباشد، چه می کنید؟ خب، شما می توانید نیروی خود را با نه شرکت کننده دیگر که نام بردیم، متحد کنید. اگر همه شما قدرت هش خود را ترکیب کنید، 1٪ از نرخ هش شبکه را خواهید داشت. به عبارت دیگر بطور میانگین از هر صد بلاک یک مورد پیدا می کنید یعنی یک تا دو بلاک در روز. سپس، می توانید پاداش را بین خود تقسیم کنید.
استخر ماینینگ امروزه به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد زیرا درآمد پایدارتری را برای اعضا تضمین می کند.
به طور معمول، استخر استخراج یک هماهنگ کننده را مسئول سازماندهی ماینرها قرار می دهد. وظیفه این هماهنگ کننده ها این است که مطمئن شوند ماینرها از مقادیر مختلفی برای مقصود فعلی استفاده می کنند. با این کار آنها قدرت هش را با تلاش برای ایجاد بلاک های مشابه، هدر نمی دهند. این هماهنگ کننده ها همچنین وظیفه تقسیم پاداش و پرداخت آنها به شرکت کنندگان را بر عهده دارند. روش های مختلفی برای محاسبه کار انجام شده توسط هر ماینر و درنتیجه پاداش دادن به آنها وجود دارد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
یکی از رایج ترین روش های پرداخت، پرداخت به ازای هر سهم (PPS) است. در این سیستم، هر ماینر به ازای سهمی که برای یافتن بلاک ها ایفا کرده، مبلغ معینی دریافت خواهد کرد.
منظور سهم در این سیستم، میزان هش استفاده شده توسط هر ماینر است. مبلغ پرداختی برای هر سهم جزئی است، اما با گذشت زمان به آن افزوده می شود. توجه داشته باشید که مقدار سهم، هش معتبر در داخل شبکه نیست؛ بلکه این مقدار صرفا شرایطی است که توسط استخر ماینینگ ارائه می شود. در PPS چه استخر شما یک بلاک را حل کند یا نه، به شما پاداش داده می شود.
یکی دیگر از روش های محبوب، «پرداخت به ازای N سهم آخر» (PPLNS) است. در PPLNS برخلاف PPS فقط هنگامی به ماینرها پاداش داده می شودکه استخر ماینینگ با موفقیت یک بلاک را استخراج کند. وقتی که استخر یک بلاک را استخراج می کند، مقدار N سهام آخر ارسال شده توسط ماینر را بررسی می کند (N بسته به استخر متفاوت است). در واقع N، آخرین سهام ارسال شده توسط شخص تا زمان حل بلاک است و پاداش بلاک براساس آن بین افراد توزیع می شود.
بیایید یک مثال بزنیم. اگر پاداش استخراج هر بلاک بیت کوین، 12.5 بیت کوین و کارمزد استخر 20٪ باشد، پاداش در دسترس برای استخراج کنندگان 10 بیت کوین می شود. اگر N برابر با 1,000,000 باشد و مقدار سهام 50,000 ارائه کنید، سهم شما از پاداش بلاک 5٪ (یا 0.5بیت کوین) خواهد شد.
علاوه بر بیت کوین، اکثر ارزهای دیجیتال محبوب که از روش اثبات کار استفاده می کنند دارای استخرهای استخراج نیز هستند. زی کش (Zcash)، مونرو(Monero)، گرین (Grin) و ریون کوین (Ravencoin) از این قبیل هستند.
همچنین بخوانید: هاوینگ یا نصف شدن پاداش استخراج بیت کوین چیست؟
آیا محبوبیت بیت کوین به این دلیل نیست که هیچ نهاد واحدی بلاک چین آن را کنترل نمی کند؟ اگر کسی اکثر قدرت هش را بدست بیاورد چه اتفاقی می افتد؟
این سوالات بسیار مهم هستند. اگر یک نهاد واحد 51٪ از قدرت هش شبکه را بدست بیاورد، می تواند یک حمله 51٪ را راه اندازی کند. این اتفاق به آنها امکان سانسور و تغییر تراکنش ها را می دهد. چنین حمله ای می تواند آسیب بزرگی به اکوسیستم ارزهای دیجیتال وارد کند.
آیا استخرهای استخراج احتمال حمله 51٪ را افزایش می دهند؟ پاسخ این است: شاید، اما احتمالا چنین اتفاقی نخواهد افتاد.
از نظر تئوری، چهار استخر برتر می توانند برای ربودن شبکه باهم همکاری کنند. اگر چه این امر چندان منطقی نیست. حتی اگر آنها موفق به حمله شوند، قیمت بیت کوین احتمالاً سقوط خواهد کرد زیرا اقدامات آنها به سیستم آسیب می رساند. در نتیجه، هر کوینی که به دست آوردند، ارزش خود را از دست خواهد داد.
علاوه بر این، استخرها لزوماً تجهیزات استخراج را دراختیار ندارند. ماینرها دستگاه های خود را در اختیار سرور هماهنگ کننده قرار می دهند، اما مختارند هر زمان که بخواهند به سایر استخرها مهاجرت کنند. غیرمتمرکز ماندن اکوسیستم هم به نفع شرکت کنندگان و هم هماهنگ کنندگان استخر است. به هر حال، آنها فقط در صورت سودآوری ماینینگ، درآمد کسب می کنند.
به نظر می رسد چین حدود 80٪ از کل ظرفیت استخراج جهانی بیت کوین و اتر را کنترل می کند. F2Pool بزرگترین استخر استخراج در جهان است. این استخر بر 20٪ از نرخ هش جهانی تسلط دارد. دیگر استخرهای بزرگ استخراج بیت کوین Poolin ،BTC.com و SlushPool هستند.
معروفترین استخرهای استخراج اتریوم Ethermine و F2pool می باشند. Ethermine بزرگترین استخر ماینینگ اتر است که بیش از 50٪ از کل اتریوم را استخراج می کند.
با ظهور اولین استخر ماینینگ، چشم انداز استخراج ارزهای رمزپایه برای همیشه تغییر کرد. آنها می توانند برای ماینرهایی که مایل به درآمد ثابت هستند، بسیار سودمند باشند. با وجود روش های مختلف، آنها باید روشی را انتخاب کنند که متناسب با نیازهای آنها است.
حالت ایده آل بیت کوین آن است که ماینینگ به صورت غیرمتمرکزتری انجام شود. به هر صورت، هیچ کس از استخر منفردی که در دراز مدت اکثر نرخ هش را بدست بیاورد، سود نمی برد. شرکت کنندگان احتمالاً از وقوع آن جلوگیری می کنند. بیت کوین توسط ماینرها اداره نمی شود بلکه توسط کاربران آن اداره می شود.
دیدگاه های شما